امام محمد باقر (ع) که بود؟
محمد بن علی معروف به محمد باقر(ع)، پنجمین امام شیعیان است.
ایشان اول ماه رجب سال ۵۷ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشودند.
پدر ایشان امام سجاد(ع) و مادر بزرگوارشان، فاطمه بنت حسن، دختر امام حسن مجتبی(ع) است، بنابراین ایشان اولین امام شیعه از نسل هر دو نوه پیامبر(ص)، امام حسن(ع) و امام حسین (ع) است.
کنیه امام باقر (ع) «ابوجعفر» و معروف‌ترین لقب ایشان «باقر العلوم» به معنای شکافنده علوم است.
حضرت امام محمدباقر (ع) در واقعه جانگداز عاشورا سال ۶۱ هجری، در سن ۴ سالگی، به همراه پدر و در کنار جد عزیزشان حضرت سیدالشهداء (ع) در کربلا حضور داشتند.
آن حضرت در زمان شهادت پدر بزرگوارشان امام سجاد (ع) در سال ۹۴ هجری قمری، ۳۶ سال سن داشتند که امامت شیعیان را عهده دار شدند.
مدت امامت پنجمین پیشوای شیعیان جهان تا زمان شهادت ایشان، ۱۹ سال و دو ماه بود.
حضرت امام محمد باقر (ع) سرانجام در سال ۱۱۴ هجری قمری و در سن ۵۷ سالگی با توطئه مرموز و مخفیانه هشام بن عبدالملک دهمین خلیفۀ اموی در شهر مدینه مسموم شدند و به شهادت رسیدند و پیکر پاکشان در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
مرقد نورانی شریف آن حضرت، در کنار مرقد جد بزرگوارشان امام حسن مجتبی (ع)، پدر ارجمندشان امام سجاد (ع) و فرزند عزیزشان امام جعفر صادق (ع) قرار دارد و زیارتگاه شیعیان، عاشقان و ارادتمندان است.